De meteorologische lente begon op 1 maart, maar van lente was nog niet veel te merken met grondvorst en lage temperaturen en later veel harde wind en regen. Dertien maart ging ik een korte week naar Nederland, voor de eerste keer sinds maart 2020 en het was een voor mij wat vreemde belevenis. Op de luchthavens ging het allemaal wel vrij vlot maar na drie jaren in de rust van Ierland kwam de hoeveelheid mensen wel enorm op me af. Toen de trein eenmaal Zwolle voorbij was, voelde het weer vertrouwd en eenmaal weer in Groningen en daarna Hoogezand, wende het wat beter, alhoewel de drukte in de stad Groningen me ook wel tegenviel. Ik ben vooral niet meer gewend aan de hoeveelheid fietsers. Dat zie je in Ierse steden niet. Mijn vriend Jaap, bij wie ik logeerde, nam mij een paar keer mee het noord-Drentse en Groninger platteland op waar het heerlijk rustig was en in het redelijk mooie weer aangenaam toeven. Wat mij tijdens deze Nederlandreis naast het vele geluid van verkeer in de verte vooral opviel was de lichtvervuiling. Overal, soms zelfs in bosgebieden, staan lantaarnpalen. Wanneer ik bij nieuwe maan ’s avonds laat mijn huis uitloop, moet ik echt een zaklantaarn meenemen want dan is het pikkedonker buiten. Langs Ierse wegen staat normaalgesproken ook geen verlichting met uitzondering van op- en afritten. Het was fijn om familie en vrienden weer te zien en ik blijf Groninger in hart en nieren en zou heel graag weer wat langer door het Groninger en Drentse landschap willen struinen maar ik heb er mijn huis niet meer en ik was toch wel blij om zondag 19 maart weer terug naar mijn eigen plekje op het platteland van County Limerick te vertrekken, vooral ook omdat we 8 maart een zwerfkatje in huis hadden genomen die we aan onze familie willen toevoegen. Ze kwam 7 maart zwanger en ziek bij ons huis aan, ging meteen door naar de dierenarts, werd gesteriliseerd en kreeg medicatie voor een abces aan haar oog.
Vanaf maandag 20 maart was ik weer terug aan het werk en thuis druk bezig met de katten. In de tuin viel niet veel te beginnen want de hele maand was het erg nat. Ik wilde graag weer de paden in de achtertuin maaien en het gras van de voortuin een maaibeurt geven voor ik het weer wild laat groeien. Ahoewel het in onze wilde tuin tijd zal kosten om meer variatie aan planten te zien, beginnen er al meer wilde bloemen tussen het gras te groeien, sommige die ik heb gezaaid en andere spontaan groeien, zoals natuurlijk de paardebloem, madeliefjes, klaver en boterbloemen. Langs de heg groeien onder andere brandnetels, komkommerkruid en kleefkruid dat mede door de katten weer wordt verspreid. Dit moeten we af en toe weghalen, anders woekert het teveel. Het maaien van de achtertuin lukte pas begin april. De voortuin een week later.
Halverwege april werd het echt lente en vrij warm, tot 18 graden. Het begint dan weer te kriebelen om er wat meer op uit te gaan en dan met name meer te gaan hiken/bergwandelen, alhoewel we deze winter in december, januari en februari ook een aantal mooie wandelingen hebben gemaakt. Zondag 16 april hebben Orla en ik op Knockfierna gewandeld terwijl we de heerlijke geur van de overal bloeiende gaspeldoorn opsnoven, 29 april gingen we wat verder weg om de westelijke top van Seefin Mountain (510m) in de Ballyhouras te beklimmen en nog wat verder te wandelen. De geur van de gaspeldoorn was ook daar heerlijk aanwezig.
Gaspeldoorn op de weg terug van Seefin Mountain. Klik op de foto voor een grotere versie.
Uitzicht tijdens de Castlequin rondwandeling bij Cahersiveen. Klik op de foto voor een grotere versie.
13 Mei gingen we naar Cahersiveen in County Kerry voor een rondwandeling over de heuvel Castlequin (415m). Dat was een heuvel waar we nog niet eerder op waren geweest maar zeker eens naar terug zullen gaan. Het uitzicht over Cahersiveen, de Kerry Mountains en de kust met Valentia Island en de Skelligs in de verte was erg mooi en de wandeling had slechts een paar wat lastigere stukken en was aangenaam. Voor de komende maanden hebben we al verschillende wandelingen in gedachten maar het hangt allemaal natuurlijk van het weer af. In de stromende regen wandelen is voor ons niet zo interessant omdat Orla graag ergens wil gaan zitten om wat te tekenen en ik graag foto’s maak. Daarnaast zijn bepaalde gebieden met bijvoorbeeld veengrond minder toegankelijk na zware regenval dus in die gevallen kiezen we andere wandelingen. Momenteel staat de meidoorn volop in bloei wat een schitterend gezicht is en de vlier zal binnenkort weer bloeien zodat we vlierbloesem kunnen plukken om daar zelf limonade van te maken. Natuurlijk laten we tijdens het plukken genoeg bloesem zitten voor de insecten. Het is nu 31 mei. Morgen begint de meteorologische zomer. Het eind van de lente gaat deze keer gepaard met warm weer. Afgelopen zaterdag waren we in de Burren in County Clare, voor een wandeling om daarna in Lahinch wat zeelucht op te snuiven en wat te eten. Het was die dag 21 graden en waarschijnlijk nog wat warmer in the Burren National Park waar wij hebben gewandeld, vanwege de kalksteenplateaus die vanuit de verte vrij kaal lijken maar waar veel wilde planten en bloemen, waaronder allerlei orchideeënsoorten groeien en bloeien. Gisteren en vandaag kwam het kwik tot 25 graden en de vooruitzichten voor de komende en volgende week zijn goed. Een echte Ier maakt zich dan zorgen en zegt “hopelijk komt de zomer niet te vroeg”. We zullen het zien.
Mullaghmore op de achtergrond.
Foto’s van de wandeling in de Burren. Klik op een foto voor een grotere versie.
limerick-groninger 